lor_text = "AECCEB"; google_color_url = "AECCEB"; //-->
   
  .
  Redd 2004
 
Kerweredd 2004
 
 
Ihr liebe Leit unn Kerbegäschd 
drinke viel unn esse feschd!      
Ob ihr do vorre, ihr do hinne,
ob ihr schlau sinn odder spinne;
ihe lange, dicke, korze, schlanke,
ihr Hurebeck unn Geischdeskranke;
ob vunn de Oberstadt odder vunn de Platt,
vumm Hoffeld, vunn de Zinsel unn de Unnerstadt,
ihr Leit un all ihr Gäschd,
heit is Kerb, des große Feschd.
Drum feire ma wie jedes Johr,
fer Stimmung soie ma devor.
Es iss soweit, mir freie uns all-
seit jetzt schon 10 Johr wird in Hornbach widder richtig Kerb gehall!
Viele von unsre ehemalige Straussbuwe sin disjohr noch debei,
ich denk, wenn ihr se siehn, dann kenne ner se glei.
Faschd 60 sin mir dieses Jahr-
mehr wie Rimschwiller, des iss klar!
Un von unsre heutige Straussbuwe sin a noch 3 Grindungsmitglieder debei,
10 Johr Straussbuwe hann die uffem Buckel, die Name sah ich eich glei.
De May Michael, de Rumbe und de Schäfer, ihr hann se all schunn geheert,
ich denk, des is emol e Applaus wert.
Wie vorsjohr gesaht, hann 3 Redner denne Balke erklomm,
alle Redner von denne 10 Johr: de Schäfer, ich un de Reischmann Tom.
Viel hotte mir in den 10 Johr zu berichte,
traurige, ernschde un vor allem luschdige Geschichte.
Änner von de greschde Lacher dass iss klar,
folgende Ankündigung war:
Mir känne a heit net druff verzichte,
iwwer de Grinewald Theo zu berichte.
Von Leit, die annere Leit faschd hätte vergifft war do zu heere,
am Richard sei gezapptes Flaschebier erinnere mir uns geere.
Vun Leit die hann misse in ihr eigenes Haus inbreche, weil´s Garagedor net geht,
bis hin zu Straussmäde, die net unnerscheide konnte, ob SB odder KL ufem Ortsschild steht
Doch alles do jetzt uffzezähle dät de Rahme do jetzt sprenge,
weil im ledschde Johr iss a widder bassiert e ganze Menge.
 
Beginne wolle mir thematisch wie immer mit unsre neie,
die widder durfte bei de Eichung ihr Kenne zeie.
Es saufe hann se all geschafft,
unn ah zum Schaffe hann se sich uffgerafft.
 
[Die Neuen]
Feix Olli is in Hornbach in de Bitscher Stroß bekannt,
Mehldeibsche wird er oft genannt.
Vun seim Beruf als Bäcker kommt der Name her,
es feire un es Nachtaktive fallt ihm desweh net schwer.
Als Straussbu iss des Voraussetzung, des merkt ma glei,
Olli, mir sinn froh, dass Du jetzt bisch debei!
 
Im Wendel Melanie sei Freind, de Sascha hann mir jetzt a debei,
dank em Melanie hat der sich a wohlgefiehlt bei uns glei.
Aus Contwig is der, des iss de enzichte Nodehl bei der Sach,
mir hotte nämlich noch nie enner debei aus Nabbelbach.
Aber schunschd is bei dem alles klar,
Saufe kann er, schaffe un Fußballspiele ah.
 
De Schneider André, em Gengi sei Junger,
ihr wisse: de Gengi, der wo hat misse in sei Garage inbreche.
De André iss noch jung, ihe werrde ne all kenne,
Straussbu Stift will ich ne mol nenne.
Awwer schaffe kann der un a feire un enner saufe,
des sinn die Leid, wo die Straussbuwe in Zukunft dun brauche.
 
Es Rebmann Nina, vum Marion un Peter es Jung,
hat jetzt a de Weh zu de Straussbuwe gefunn.
es erschde Mol hat´s bei de Maifahrt gesiehn wie des bei uns abgeht
un hat a glei e paar Leit de Kopp verdreht.
Straussmäd zu sinn hat´s dann gereizt
es Nina kennt mer in Hornbach, weil´s immer mit de 80 er dorumheizt.
 
De Stegner Sascha, e Nachbar von mir,
dem hat am Anfang net so recht geschmeckt es Bier.
Doch mittlerweile iss der gut geeicht,
bei de Eichung han sich einige in dem geteicht.
E junger Kerl, beim schaffe un saufe verreist er sich,
mir sinn froh, dass der jetzt bei uns ich.
 
 
De Rosoll Stefan han mir a bei uns uffgenumm,
der hat a gleich gefalle am Seegmüller Hannah gefunn.
Dort krieht der Zucht un Ordnung beigebrung,
Spass am feire und saufe hat er bei uns gefunn.
Mir kenne de Stefan awwer aarich gut han,
weiler außer saufe und feire ah noch schaffe kann.
 
 
De Kreische Nico, vum Heiner de jung,
hat jetzt a de Weh zu uns gefunn.
Wenn de e paar getrunk hat, des iss keh Witz,
wird der uff alle Fraue .......... ihr wisse schun.
Doch Nico, iwwer ens sin mir froh,
gut, dass du bisch jetzt doh.
 
 
 
De Platze Jens, vom Zinsel do unne,
hat disjohr de Weh zu uns gefunne.
Als Heizungsbauer beim Conrad Herbert unner Vertrach,
kann der schaffe, awwer trinke ach.
Un de Dorschd bei dem war mol widder allzu groß,
brauch der zum hemmlaafe oft die ganz Stroß.
 
 
Es Sema Sandra, a Althornbacher Mäd.
gerne un oft mim Verena fortgeht.
des iss jetzt a bei de Straussbuwe debei
un hat sich a integriert sogleo.
Wenn´s mol debei is, dann isse schwer zu halte,
do trinkts als mehr wie mancher Alde.
 
Es Wagner Verena in de Dalstroß dut wohne, geheert jetzt a dezu,
un hat sich a ingelebt im Nu.
Es erschde mol fort mit uns am Schlachtfeschd im Sportheim des war,
Hemm hat´s misse werre getrah.
Schaffe un saufe kanns a Haufe, wie ich finn,
außerdem hat´s gesaht: Jeder muss emol bei de Straussbuwe gewehn sinn.
 
 
 
Des ware die Straussbuwe wo sin bei und ganz nei,
was im letschde Johr bassiert ist, verzehle mit gleich.
Doch bevor mir beginne iwwers Geschehe aus dem Ort zu verzehle,
spüle mir erschd mol unsere Kehle.
Die Straussbuwe halten in dieser Zeit,
für euch alle a Liedche bereit.
 
[Tim]
E neier Vorstand han mir bei de Straussbuwe jo a, ich hab dribber bericht,
disjohr hab ich vum Conrad Tim schun die erschd Geschicht.
De Führerschein hat der jetzt a,
dann isser glei emol zum Schmoltzi nunner gefahr.
Es Audo hat er geparkt uff geloss, es wird jo kenner glaue,
de Hans – Ludwig kommt raus mit ganz große Aue!
Ey Tim die Audo rollt do hinne fort
de Tim lacht unn saht nur: Du spinnsch, ich glaab Dir kee Wort!
Doch Tim, dreh Dich mol erumm, dess is kee Scheiß,
de Tim dreht sich rum unn wird kreideweiß.
Olegg des muss ich dabber hebbe,
net das ma mei Audo mim Bulldogg misse vum Feld runner schlebbe.
Rennt hinner es Auto und drickt mit all seiner Kraft,
doch es Audo zu bremse hat er net ganz geschafft.
Es Auto iss immer schneller de Berch runner gerollt,
irgendwann, de Tim dann hinnerm Audo eraus springe wollt.
Es rollt dann uffem Ebene aus, de Tim kommt a widder aus de Brennessle raus.
Er guckt glei no seim Audo ob ma do was sieht,
net das des noch jemand fer die Kerberedd mitkrieht.
Tim, siehn dut so was immer enner,
des macht jedes Johr die Kerweredd schenner.
Ich hoff, Du bisch no derer Sach schlauer,
zur Aufmunterung: dem Straussmäd sei Audo is Vorsjohr sogar gefahr gehe a Mauer.
Unn Tim, soviel is mit Sicherheit klar,
du wärsch de erschde gewehn der vun seim eichne Audo wor wär ibbefahr.
Vun mir noch a Tip, wenn Du parksch am Hang,
zieh die Handbrems odder mach rinn a Gang!
 
[Paulus Schorch]
Sei klänschder war noch net emol a Johr,
do hat der zum erschde Mol die Orientierung verlor.
Als Fallschirmspringer, Sprung um Sprung,
doch in Mallorca hatte der nimmie sei Unnerkunft gefunn.
Die Appartementanlage, welch wundersame Weise,
a Häusje aussieht wies annere, was für ne scheiße.
Sei Fraa hat ne fortgeschickt, was ze trinke ze hole,
noh 4 Stunn kommt der erschd zerick, nadierloch ohne.
Was dann geschah erzähl ich nicht,
doch komme mer zu rer annere Geschicht.
Der selbe Mann, doch am me annere Ort,
die Geschicht von vorhin setzt sich hier wieder fort.
Bei Insider hier unn im Ganze Land,
die Euro- Strandanlag in Leiwen an der Mosel ist bestens bekannt.
Die Hornbacher AH, 26 Mann, kenner darf mitnemme die Puppe,
de Theison Kurt fahrt obengenannte Reisegruppe.
Im Bus sinn die meischde schunn außer Rand unn Band,
so manches Bierdösche e neier Besitzer fand.
De Kurt lenkt wie so oft mit sichrer Hand,
de Bus in die Anlach vum Euro – Strand.
Die Koffer uff ihr Zimmer unn sofort widder los,
de Dah is glei erum, un de Dorschd is noch groß.
In die Kneip miss mer hin, do geht die Poschd ab,
ah weil de Betreiwer e Quoderechnung hat.
900 Gäschd dort annähernd ware,
300 Männer, 300 Fraue un 150 Paare.
Kä Mann bleibt also dort alleen,
außer unserm Feldmarschall als der gehe will Heem.
Im Zentrum der Wohnanlach die Kneipe liegt,
unser Schosrch es Richtung Bette zieht.
Ach Gott, widder siehn die Heisjer äns wies annere aus,
wo nur steht mei Feriehaus.
Rund um Rund er laaft un sucht,
er kanns net finne, hat oft geflucht.
Sei Zechkumpane die finne das noch toll,
lache un scherze, was is de Schorch so voll.
Wo steht des Haus, wo ich drin wohn,
do sieht der so a Heisje met emme Delefon.
De Paulus Schorch dort de Heerer abnimmt.
Känner wees, was ich jetzt verzeel, ob das so stimmt.
„Hier Generalfeldmarschall Paulus, aus Maßwiller ich bin,          <-LALLE
mei Unnerkunft ich schunn seit Stunne net finn.“
Ob er die Morsezeiche die aus dem Heerer komme dut verstehe,
jedenfalls no 5 Minute piep, piep, piep dut er dann gehe.
Bei meine Recherche fand ich dann heraus,
wenig später leicht schwankend warer imme Haus.
Doch e halbie Stunn später hann die ne eines bessere belehrt,
Ei Mädscher bei uns leischd Du awwer verkehrt.
Die Schuh an unn ab in die Nacht enaus,
mit viel Glick fand er das richtige Haus.
Als de Schorsch am Morje beim Friehstickstisch sich eingefunden,
wird er diskret zur Rezeption gewunken.
Herr Paulus, was war nur getern Abend mit ihnen los,
haben sie auch nicht gemerkt, dass ihre Schuhe sind zu groß.
Die Schuh wurde schnell getauscht,
de Schorch widder mit seine eichene dorch die Anlach rauschd.
Es is un bleibt ne wahre Pracht,
was Alkohol so manches mol fer e Wirkung hat.
 
[Schorch Gießkanne]
Ledschdes Johr hann mir von rer Aktion bericht, die einzigartig war,
do iss enner 17m mim Taxi vum Klo bis ins Feschdzelt gefahr.
Vor korzem hat an de katholisch Kerch a Baum gebrennt,
do is de Schorch wie wild mit de Gießkann de Hand ruff un runner gerennt.
Von weche de Schorch wär so bequem un faul,
bei der Aktion is der gerennt wie em Penner sei beschder Gaul.
De Baam brennt lichterloh, de Wendel Christoph dut die Feierwehr alarmiere,
doch de Schorch dut dodurch net die Nerve verliere.
Der denkt als der die Feierwehr ausrigge heert-
Bis die do sinn hann ich die Sach alleen geklärt.
Die erschd Kann hat der dann iwwer es feier geleert,
awwer mehr wie a leises Zische ma dodevon net heert.
 
Korz druff is schon die Feierwehr komm
Un hat die Sach in die Hand genomm.
Doch alleen de Wille dodefür zählt,
an Mut und Innsatz es hat beim Schorch net gefehlt.
Desweh is de Schorch de Feierwehr ihr beschder Mann,
der brauch zum lösche kee Schlauch, dem langt ach a Kann.
Schorch, ich hoff, dass Du Dir noch effdersch so Aktione infalle loschd,
Mir trinke uff Dich- PROSCHD !
 
[Reiner Euler]
Ihr liebe Leid un Kerwegäschd
ich will eich a noch verzehle die ehnt odder anner Geschicht.
Here gut zu un sin ganz Ohr,
des is kee Jägerlatein, des is leider wor.
Es geht um a Jäger aus unserer Reihe,
ich hoffe, wenn ich das verzehl er werds ma verzeie.
De Eiler Rainer war mim Zeiter Frank
obets uff de Jagd, bis es wor is Nacht.
Vum Ansitz gehnse runner dann
un wolle sich treffe am Revieringang.
Gesagt getan, sie hann sich a dort getroff
do saht de Rainer: Moment, ich bin glei widder do un iss fortgeloff.
Er geht hinners Audo, macht die Hose runner, lost sich gehen,
denkt debei ach dut des gut, is des so scheen.
De Rainer war glicklich ma hats ihm angesiehn
doch im selbe Moment merkt er:olek, es Klobabier des leit deheem.
Korzentschloss was willer a mache
zieht der es Hemd aus, un dut sich hinnerum sauber mache.
Er kommt widder zerick, de Oberkörper Frei
uff emo brecht de Frank aus immer Gelächter un Geschrei.
„Rainer, wo issen Die Hemd-
es ganze Wils wer jo geblend!“
De Rainer saht ach Gott, sah´s kennem wieder, des hann ich gebraucht zum Arschabbutze-
ich glaab des kann ich höchstens noch als Lumbe benutze.
Rainer, ich als Jagdkolech un guter Kumbel, horch gut zu, des sah ich jetzt nur Dir-
leh da als ins Audo e Roll Klobabier!
 
[Zeiter Frank]
Frank, du ma bloß net so laut lache-
mit Dir du ich jetzt weitermache.
Seit vorsjohr an de Kerb is doe Platt widder uff,
de Frank schmeißt denne Lade, des machter a ganz gut
jezz hammer a widder a Adress, wo ma sei Dorschd lösche dur.
Abber net nur des macht der fleißische Bu-
der hat a noh die Landwirtschaft am Been, was ich ihmhoch anrechne du.
Malöre basiere dort, ich wills eich sahn,
vor allem, wenn man hat erschd seit neischdem so a Ehering an.
Ich will eich genau do dribber berichte
here gut zu, wie ich eich verzehl jetzt die Geschichte.
Am 8. Mai do wars soweit
fer de Frank un sei Schwarzwaldmäde hann in Hornbch die Glogge geleot.
A paar Woche später wars dann Zeit
es Hei muss gemach werre und zwar heit.
Korz bevor er fortfahrt muss er noch die Press abschmiere
dass do ihm kann nix bassiere.
De Ring seit neischdem is jo sei beschdes Stick leht der uff die Press
hat ne abber bei dem Stress, wie er ferdisch war dort vergess.
Er hat de ganze Hof no dem Fangeise abgesucht,
bis uff emol de Richard ruft.
Horsch Frank, hasch Du Die Ehering verlor.
Eijo saht der, wo issen der nur.
De Richard saht, ich hann ne gefunn, uff de Press hat er geleh
ich kann Dir sahn, des hätt gebb vunn Deiner Fraa Schlä
Frank ich kann Dir nur rode mach denne Ring an a Kett,
dort is er sicher vor Öl, Dreck un Fett, un vor allem vergeschd ne a nett.
 
[Peifer, Frauke]
Im Tannegarde iss im Moment ruh,
do haue die in de Burgstroß zu.
Es fliehn kä Bombe, sie dun ah net schieße,
doch so e klänner wollt e Frah mit emme Gnibbel begrieße.
Wie gefährlich es sinn kann wann mer a Bruder hat,
frohe emol es Frauke, do sinner all platt.
Der Kauf vom Burgcafé war beschlossene Sache
em Frauke sei Bruder dut dann e Rickzieher mache.
De Glogge vom Klosterhotel duts Wohnrecht dort genieße,
im Käufer des Burgcafés dut das die Kaufluschd vermiese.
Der Kauf dut der jetzt rückgängig mache,
doch do dribber kann de Peifer net lache.
Vor Gericht klagt er, er will sei Recht,
will hann, dass im Franke sei Bruder laut Vertrag alles blecht.
unner Vorbehalt 8.000 € soll er jetzt bekomme,
weil im Frauke sei Bruder vom Kauf hat Abstand genomme.
Im Peifer schien das net angemesse,
unn dut sei gudie Kennerstub vergesse.
Viele vun eich dun ne ah als Rasputin kenne,
zorngelad dut der zum Haus vom Franke renne.
Er klingelt, iss gelad wie a Raketezünder
ess macht em uff im Frauke sei Günther.
Herr Portscheller is ihre Frau nicht hier,
ich müsste unbedingt mal reden mit ihr.
Arglos de Günther es Frauke dut rufe,
doch hinnerlischdich scherrt de Peifer mit de Hufe.
Hinner seim Rücke dut der e Baseball-Schläger zicke,
als er es Frauke dut erblicke.
Holt aus un will ihm schlahe uff die Schnuss oh Graus
Es Franke denkt, jetzt is de Owe aus.
Doch zum Glick war de Günther zu Stell,
unn fallt em Peifer in de Arm ganz schnell.
Dut demm de Baseballschläger dann entwinde,
un saht: ich leh Dir ans Herz, du ganz schnell verschwinde.
Der Gnom hat des net fer gut gefunn
un denkt ihr hann vielleicht a Schlacht, awwer noch lang net de Krieg gewunn.
Doch feige, wi nun mal Zwerge sind,
Rennt der zum Burgcafé geschwind.
Günther, Respekt, wie Du erledicht hasch die Sach,
doch bei mir hätt der koschdelos de Flugschei durchs zuenne Fenschder gemach.
 
[FCK Fahrt]
In Hornbach han mir jo ach a Fanclub vum FCK,
die sinn vorsjohr mol uff a Auswärtsspiel gefahr.
Als Ziel hann se sich es Spiel in Bochum ausgesucht,
de Bus war voll, die Fahrt gut besucht.
Moins gings los, die Leid ware gut druff,
los geht´s ins Ruhregebiet nuff.
Während der Fahrt hat die Stimmung dann ihr Höhepunkt gefunn,
es wurde gelacht, a paar getrunk un gesung.
No gut enner Stunn guckt enner ausem Fenschder raus ins Land,
ennie Sach der dodebei awwer net verstand.
Saht zu de annre: do aus iss die Mosel, kann das sein,
do heesst´s nur : Du Depp, des is de Rhein!
So nahm das Schicksal seinen Lauf
noh knapp zwee Stunn, flog die Tatsache auf.
De Busfahrer dut de Bus vun de Audobahn erunner lenke,
do fange die erschd mol an zu denke.
In zwee Stunn von Hornbach bis nuff in de Ruhrpott,
mensch, des do ging awwer flott.
De Busfahrer nemmt sei Mikrophon, do ware die Leid all ruisch,
mer sin gleich in Cochem, Zell sinn mir schon durch.
Da wurde dem ein oder anderen klar,
der Schof iss statt noh Bochum no Cochem gefahr.
Mir wollte doch noh Bochum un net no Cochem fahn,
Mensch, des werft jo durchnanner de ganze Plan.
Mensch, jetzt steh ma do, es Spiel fang schun an glei
zu allem Elend hat de Busfahrer noch kee Kart debei.
De Lübbe Thomas macht nun de Reiseleiter,
mit Schwung fahre die jetzt Richtung Bochum weiter.
Zum Spielbeginn han se es grad noch geschafft,
weil de Busfahrer dass er noh Bochum fahre soll dann hat gerafft.
Des war emol mim Fanclub es Auswärtsspiel,
a Deutschlandtour zur Mosel mim Ruhrpott als Ziel.
Ich find´s scheen, do kammer a dribber lache,
schunschd dede jo so Fahrte a kee Spaß mache.
Un außerdem wett ich, dass die Dame un Herre
die Fahrt niemols vergesse werre.
Des war bestimmt a riese Spass,
uff eich un eier nägschde Fahrt erhebe ich mein Glas – PROSCHD
 
[Zeiter, Richard]
De Richard dut jo ach noch fleißsch dort obbe mithelfe
aber ohne Kratzer im Image geht das nie aus, des is selde.
Er will gugge no de Maschine un in de Press no de Schnur
do war abber die Betonkant im Weg, die Stur.
Er laaft im Schopp erum, sei Ziel is die Press
doch es Schicksal nemmt sei Lauf, de Plattewert de Senior leht sich uff die Fress.
De Jung steht nebedran un krimmt sich vor lache un heile,
er kann deswege em Richard net zur Hilfe eile.
Er krabbelt zwische de Maschine raus un hat schmerze-
de Junior muss immer noch lache vum ganze Herze.
Richard, denne Rat gebb ich Dir, wenn Du es Flaschebier nimmi so vertrasch wie frieher, her uff zu tringe
dann musche in Zukunft a nimmer zwische de Maschine rauszwinge.
 
[Hund von Lösch / Kolbe Martin]
E wahrie Geschicht von unsrem Hotelier seim Hund,
der treibts ind Hornbach ziemlich bunt.
De Eichän hat zwar vun de Bitt schun do dribber bericht,
doch mer wolle in eirem Interesse ah net druff verzichte.
Es Hofer Hedwig kommt vum Inkaafe aus de Metz, hängt die Tut an de Gehhilfelenker
Hat kaaf glab ich Schinke, Hatworschd un e paar Schwenker.
Im Lösch sei Hund hat des vernomm
Un hat sogleich die Spur uffgenomm.
An de Apothek, es Hedwig stellt die Gehilfe an de Ständer,
noch immer hängt die Tut am Lenker.
Der Lösch’s Hund wittert jetzt sei V´Cahnce und denkt: Jetzt nuss es bassiere,
die Tut samt Inhalt wird mir jetzt geheere.
Korz un knapp ihr Leid ihr kenne mehr glaube,
der Hund dut tatsächlich die Worschdtut raube.
Doch jetzt horche, ich will käh Name nenne,
e Hornbacher Bolizischd dut dem Hund norenne.
Beim Ingrid hat der grad e Pils zu sich genomm,
do hat der denne Mundraub vum Lösch seim Hund wahrgenomm.
De Name sah ich eich net vun dem,
nur e Tip: Martin K. oder Kolbe M.
De Martin denkt, der Hund iss mein,
doch die Verfolgungsjacht endet schun bei de Praxis vum Klein.
Das Laafe iss nimie im Madin sei sach,
obwohl er als Buh viel Leichtathletik hat gemach.
De Bierbauch iss hinnerlich, bisweilen er steer,
denne Hund zu fange zwecklos, er hat’s awwer probiert.
De Madin bummt wie e Maikäfer, die Luft wird knapp,
doch de Hund iss samt Worschdtut ab.
Mir wolle hier unn heit a net verheele,
es war net umschunschd, dass de Madin sich dut quäle.
De Madin hat nämlich denne Hund erkannt,
un hat im Hedwig Name und Adresse des Hundebesitzers genannt.
Anstandlos so ließ ich mir sagen,
füllte de Lösch im Hedwig den Gehhilfewagen.
Im Madin sei Dank, durch ihn wurde alles widder gut,
ess Hedwig grieht a mit Worschd un Fleesch gefillt sei Tut.
Das Ende dieser Geschicht iss nah,
drum heere zu, was ich eich jetzt sah.
Passe uffem Lösch sei Hund schön auf,
bei eirem nächsten Wursteinkauf.
 
 
[Michael Roth]
Vun Fahneflichtische hann ich jetzt ze berichte,
ich verzeehl eich jetzt folgende Geschichte.
A Disconacht brachte es an den Tag,
a klassischer Fall vun Vaterlandsverrat.
De Roth Michi, vum Heinz Walter de kleen,
war mit a paar Kollesche in de Disco geweehn.
A Gespräch dut der do spät um halb drei do fiere,
dodebei dut der sei Staatsbürgerschaft verliere.
Ich habs gesiehn, ich war dodebei,
wie des genau bassiert is, verzeel ich eich glei.
Ein Türke, voraus eilt ihm a Alkoholfahne,
dut sich de Weh zum Michi bahne.
Dort ankomm, dut der de Michi anlalle,
mir Türke misse gee die Deitsche zusammehalle.
Der Türke dut dodebei so stierisch gucke,
dass de Michi vor Angschd dut zammezucke.
Ich bin awwer kee Türk, es dut mir Leed,
der Türk do druff glei in Angriffstellung geht.
Was fer a Landsmann bischen dann,
em Michi werds dodebei ganz Angschd un Bang.
Im nägschde Moment do isses bassiert,
de Michi jetzt sei Staatsbürgerschaft verliert.
In de heitische Zeit sich doch jeder outet,
Ei, ei , ei, ich bin Spanier em Michi sei Antwort lautet.
Aus Angschd hat der sei Vaterland verrot,
im Heinz Walter sei Junger, de Michi Roth.
Die Staatsbürgerschaft dun mir Dir aberkenne,
Vun jetzt an mir Dich nur noch „Roth Riguez“ nenne.
 
Sing: Die Gläser die sinn voller Bier, el viva Espania....
 
[Euler Fritz]
Es Hotel floriert doch wie soll ich’s sagen,
nur wo park ich meinen Wagen.
im Lösch is die Parkplatznot ein Dorn im Auge,
unn kaaft die Wies samt Haus neberm Frauke.
Doch jetzt kommts, ach de Eiler Fritz dut dort obbe wohne,
un die mäschde wisse, der Rentner is net ohne.
Laut Lösch soll hier e großer Parkplatz entstehe,
awwer net mim Fritz, ei do misse ma jo mit Ohreschützer in die Bette gehe.
Audos Da un Nacht, zu un abfahre, ich mach mich mol schlau,
ob ich muss mir gefalle losse dänne Radau.
Pro Wohnhaus nur drei Parkplätz, so steht es geschribb,
denne Paragraph hat der em Lösch unner die Nas geribb.
Loss die Sach instelle, bevor se gebaut,
doch de Lösch glei noh rer annere Lösung schaut.
Ins Hotel lad ich Dich zum esse inn mit alle Schikane,
iwwerdenke dei Prodeschd un loss uns de Parkplatz plane.
De Fritz laaft jetzt uff zu großer Form,
saht folgender Satz, ich fand ihn enorm:
„Du kannsch Dich noch so lang mit Bestechungsversuche verweile,
mit Speck fangt ma Meis awwer noch lang kee Eile!“
 
 
[Sancho im Hotel]
 
Die Ü50, e friedvoller Haufe,
geht gere mol zusamme enner saufe.
So wars ah bei de Wannerung im Frijohr gewähn,
im Sportheim de Abschluss, dann wollte se häm.
Äh Bier nom anner un Schnaps wird vernicht,
bis jeder vun denne iss so richtig dicht.
Doch einiche ware do immer noch net satt,
unn wolle noch was verreise in de Hornbacher Innestadt.
6 Mann warn’s do noch, de Sancho mittedrin,
fer jede Kerberedd iss er jo e gewinn.
Doch nachts um 1, wo iss do noch was los,
sie ziehe mol entlang de Brenschelbacher Stros.
Do vorre brenne noch Lichter, awweile geht’s rund,
die Kehle sinn schun ganz drugge, faschd schun wund.
Die Grupp dält sich uff,
3 gehen zum Christiane unn 3 ins Hotel enuff.
Zum Christiane zieht’s de Sancho vorerscht hieh,
doch korz druff wurde der schun drobbe im Hotel gesieh.
Net vorre, wo die annere sitze in de Schänk,
wo de Kühne Günter, de Junge Thomas un de Theison Kurt han gefunn ihr tränk.
De Sancho iss direkt no hinne geeiert,
wo e Gesellschaft Hochzeit feiert.
Die han a glei gemerkt, dass der do net hin geheert,
un hann ne sogleich hinauskomplementiert.
Doch de Sancho schonn korz druff,
taucht dann erneut dort uff.
Ma hat versucht uff ruhige Weise,
de Sancho do hinne enaus zu schmeise.
Doch als de Sancho kommt dann zum 3. Mol angewackelt,
hann se net lang gefackelt.
Doch so änfach macht’s der denne net,
mit 7 Mann han se ne no drauße geschleppt.
Alle Kellner, sogar de Lösch un ah die Braut,
han sich vorm Sancho uffgebaut.
Die Sach scheint langsam se eskaliere,
un de Sancho vegesst sogar sei gude Maniere.
Erschd als de Kurt und Co dann schlichtend vermittle,
unn de Sancho e bissje schittle,
gebt der dann endlich ruh und Friede,
unm acht leicht schwankend die Fliege.
Die rot Kart de Lösch im Sancho gebt,
spricht Hausverbot aus – auf Lebenszeit.
De Lücke Christoph hat die Sach fer de Sancho in Ordnung gebrung,
un es Hausverbot wurde dann vom Lösch wieder zurückganum.
De Männer von de Ü 50 geb ich jetzt Rat,
beherze ne un setze ne um in die Tat:
Kehrt ihr so spät des Nachts noch irgendwo ein,
benehmt euch und geht friedlich dann widder heim.
Wer über Tag noch net genuch getrunke hat,
wird auch zu später Stunde nicht mehr satt.
 
[Judy]
Vom a ganz besonnere Mann hann ich jetzt a Geschicht,
ihr Leit hoiche zu, was ich eich vum Judy bericht.
Ich hab´s Dir versproch un heit isses soweit,
Judy, mach Dich uff a Ibberraschung bereit.
Im Judy seim Garde do steht a Tann,
an der is werklich nimmi viel dran.
Steht do, derr wie a Resche, echt ohne Scheiße
die dut bei Sunn ball kee Schatte meh schmeiße.
Alle Leid wo die siehn drehn sich nur rum,
un sahn zum Judy: Mach die doch um !
 
   
 
created by Straussbuwe Hornbach 2007 Diese Webseite wurde kostenlos mit Homepage-Baukasten.de erstellt. Willst du auch eine eigene Webseite?
Gratis anmelden